آیین نامه قانون تعیین حریم حفاظتی - امنیتی اماکن و تأسیسات

آیین نامه اجرایی قانون تعیین حریم حفاظتی – امنیتی اماکن و تأسیسات کشور :

ماده 1- در این آیین‌نامه اصطلاحات زیر، در معانی مشروح مربوط به کار می‌روند:

الف- قانون: قانون تعیین حریم حفاظتی – امنیتی اماکن و تأسیسات کشور (مصوب ۱۳۹۳)

ب- شعام: شورای عالی امنیت ملی.

پ- شاک: شورای امنیت کشور.

ت- اماکن و تأسیسات حیاتی: اماکن و تأسیساتی که اگر تمام یا قسمتی از آنها، مورد تعرض یا تخریب واقع شود یا به اشغال دشمن درآید، خسارت جبران ناپذیر به کشور وارد می‌شود یا زندگی عادی مردم دچار اختلال می‌شود.

ث- اماکن و تأسیسات حساس: اماکن و تأسیساتی که اگر تمام یا قسمتی از آنها، مورد تعرض یا تخریب واقع شود یا به اشغال دشمن درآید، زیان کلی به کشور وارد می‌شود یا زندگی مردم تا حدودی مختل می‌شود.

ج- اماکن و تأسیسات مهم: اماکن و تأسیساتی که اگر تمام یا قسمتی از آنها، مورد تعرض یا تخریب واقع شود یا به اشغال دشمن درآید، مشکلاتی برای کشور ایجاد می‌شود یا زندگی عادی بخشی از مردم مختل می‌شود.

چ- اماکن و تأسیسات قابل حفاظت: اماکن و تأسیساتی که اگر تمام یا قسمتی از آنها، مورد تعرض یا تخریب واقع شود یا به اشغال دشمن درآید مشکلاتی برای منطقه‌ای از کشور ایجاد می‌شود یا زندگی عادی گروهی از مردم همان منطقه مختل می‌شود.

ح- اماکن و تأسیسات طبقه بندی شده (دارای رده حفاظتی): اماکن و تأسیساتی که حیاتی، حساس، مهم یا قابل حفاظت هستند.

خ- دستگاه اجرایی: دستگاه‌های اجرایی موضوع ماده (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری (مصوب -۱۳۸۶)

د- دستگاه صاحب حریم: دستگاه اجرایی دارای اماکن و تأسیسات طبقه‌بندی شده.

ذ- سازمان حفاظت کننده: یگان‌های نظامی، انتظامی، امنیتی و حفاظتی که بر اساس قوانین و مقررات، مسئولیت حفاظت سازمان‌‌های مربوط را بر عهده دارند.

ر- حریم حفاظتی: محدوده‌ای که در تملک دستگاه صاحب حریم است یا بر اساس قانون به تملک دستگاه صاحب حریم در می‌آید و بخش معینی از قسمت بیرونی آن که سازمان حفاظت‌کننده می‌تواند به وسیله تجهیزات سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و نیروی انسانی محافظت کند.

ز- حریم امنیتی: محدوده‌ای که در ادامه حریم حفاظتی قرار دارد و تا حد حریم تعیین شده در این آیین‌نامه، حسب نوع رده حفاظتی، امتداد دارد و در آن محدوده، در چهارچوب این آیین‌نامه نباید ساخت و سازها بر اماکن طبقه‌بندی شده اشراف داشته باشد یا تأسیسات و تجهیزات تهدیدکننده امنیت اماکن یاد شده (به تشخیص شاک با کسب نظر فنی دستگاه تخصصی مربوطه) مستقر شود.

ژ- حریم: حریم حفاظتی – امنیتی.

س- حقوق مالکانه: حقوق مکتسب ناشی از مالکیت اشخاص حقیقی یا حقوقی، مطابق اسناد و مدارک معتبر قانونی یا تصریح شده در قوانین و مقررات و طرح‌های جامع، تفصیلی و هادی.

ش- تراکم پایه: حداقل تراکمی که برای هر نوع کاربری در طرح‌های جامع، تفصیلی و هادی و نقشه شهر تعیین می‌شود.

ماده 2- دستگاه اجرایی متقاضی تعیین یا تغییر رده حفاظتی درخواست خود را به همراه مستندات، برای بررسی و تصمیم‌گیری به شعام ارسال می‌کند.

ماده 3- رده حفاظتی حیاتی، حساس و مهم و الزامات مترتب بر آن در اماکن موجود و جدیدالاحداث که به تصویب شعام رسیده است، توسط شاک، برای اعمال و اصلاح در طرح‌های جامع و تفصیلی و هادی در مناطق شهری به وزارت راه و شهرسازی، وزارت کشور، استانداری‌ها و شهرداری‌ها و در مناطق روستایی به بنیاد مسکن انقلاب اسلامی ابلاغ می‌شود تا حسب مورد، از طریق دستگاه‌های یاد شده به اطلاع مالکان املاک واقع در حریم برسد.

ماده 4- دستگاه اجرایی موظف است برای احداث و استقرار اماکن و تأسیسات حیاتی، حساس و مهم، ضمن رعایت حداقل تعارض با حقوق مالکانه، قبلاً نظر کارشناسی شعام را به لحاظ انتخاب مکان مناسب، دریافت کند.

ماده 5- در تعیین حریم حفاظتی اماکن و تأسیسات موجود (حیاتی، حساس و مهم) چنانچه به تشخیص شاک، امکان اعمال حریم‌های حفاظتی به دلیل محدودیت تملک اراضی وجود نداشته باشد، با اعمال سایر روش‌های حفاظتی از جمله نصب تجهیزات سخت‌افزاری، نرم‌افزاری و پدافند غیرعامل اقدام خواهد شد.

ماده 6- حریم اماکن و تأسیسات طبقه‌بندی شده به شرح زیر است:

الف- حریم حفاظتی:

۱ – اماکن و تأسیسات حیاتی تا صد (۱۰۰) متر.

۲ – اماکن و تأسیسات حساس تا پنجاه (5۰) متر.

۳ – اماکن و تأسیسات مهم تا بیست (۲۰) متر.

ب- حریم امنیتی:

۱ – اماکن و تأسیسات حیاتی، در شهرها پانصد (۵۰۰) متر و خارج از شهرها هزار (۱۰۰۰) متر.

۲ – اماکن و تأسیسات حساس، در شهرها سیصد (۳۰۰) متر و خارج از شهرها پانصد (۵۰۰) متر.

۳ – اماکن و تأسیسات مهم در شهرها یکصد و پنجاه (۱۵۰) متر و خارج از شهرها سیصد (۳۰۰) متر.

تبصره 1- حریم هریک از اماکن و تأسیسات طبقه‌بندی شده، بر اساس رده‌های تعیین شده در چهارچوب این ماده، توسط شاک تعیین می‌شود.

تبصره 2- اماکن و تأسیسات قابل حفاظت، حریم ندارند و حفاظت آنها بر عهده سازمان حفاظت‌کننده است.

ماده 7- ساخت و ساز و استقرار تجهیزات در حریم امنیتی اماکن و تأسیسات دارای رده حفاظتی، باید به گونه‌ای باشد که در چهارچوب مفاد این آیین‌نامه، بر اماکن یاد شده مشرف نباشد. شاک، با حضور دستگاه صاحب حریم و بر اساس نظر فنی وزارت راه و شهرسازی و شهرداری، میزان ارتفاع، تعداد طبقات، کاربری زمین یا املاک واقع در حریم امنیتی اماکن و تأسیسات طبقه‌بندی شده را تعیین می‌کند و از طریق دستگاه‌های ذی‌ربط به اطلاع عموم می‌رساند. دستگاه اجرایی ذی‌ربط باید حقوق متعلق به آن را بر اساس قانون و این آیین‌نامه به مالکان املاک (عرصه و اعیان) پرداخت کند.

تبصره 1- در مواردی که بلندمرتبه‌سازی در خارج از حریم امنیتی اماکن و تأسیسات دارای رده حیاتی، ناقض امنیت اماکن و تأسیسات مذکور باشد، شاک می‌تواند با پیشنهاد دستگاه صاحب حریم و بر اساس نظر فنی وزارت راه و شهرسازی و شهرداری، ضوابط صدور مجوز بلندمرتبه سازی را در حداکثر تا دو برابر حریم امنیتی مربوط، تعیین کند.

تبصره 2- در صورت عدم رعایت مفاد این ماده، موضوع از طریق کمیسیون موضوع ماده (۱۰۰) قانون شهرداری (مصوب ۱۳۳۴) قابل تعقیب است.

ماده 8- تملک اراضی واقع در حریم، پس از پرداخت نقدی حقوق شرعی مالکان، حسب مورد با رعایت قوانین مربوط، از جمله لایحه قانونی نحوه خرید و تملک اراضی و املاک برای اجرای برنامه‌های عمومی، عمرانی و نظامی دولت (مصوب ۱۳۵۸) انجام می‌شود.

ماده 9- حریم‌های فنی مصوب و قانونی و حریم اماکن و تأسیسات طبقه‌بندی شده نباید نافی یکدیگر باشند، مگر اینکه با توافق باشد. در مورد مستحدثات موجود و موارد تعارض یا اختلاف احتمالی، شاک تصمیم‌گیری می‌کند.

ماده 10- شاک بر حسن اجرای این آیین‌نامه نظارت می‌کند.