ضوابط و معیارهای محیط زیستی استقرار واحدهای خدماتی

ضوابط و معیارهای محیط زیستی استقرار واحدهای خدماتی مصوب دفتر ارزیابی زیست‌محیطی سازمان حفاظت محیط زیست
تعداد ماده: 12
سال تصویب: 1398

ضوابط و معیارهای محیط زیستی استقرار واحدهای خدماتی:

ﻣﺎده 1- ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﺑﺮﺧﯽ از واژهﻫﺎ و ﻋﺒﺎرات ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ در اﯾﻦ ﺿﺎﺑﻄﻪ ﺑﻪ ﻗﺮار زﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ:

اﻟﻒ- ﻣﺤﺪوده ﺷﻬﺮ: در ﻣﺎده (1) ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻌﺎرﯾﻒ ﻣﺤﺪوده و ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮ، روﺳﺘﺎ و ﺷﻬﺮک و ﻧﺤﻮه ﺗﻌﯿﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﻣﺼﻮب 1384/10/14 آﻣﺪه اﺳﺖ «ﻣﺤﺪوده ﺷﻬﺮ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺣﺪ ﮐﺎﻟﺒﺪي ﻣﻮﺟﻮد ﺷﻬﺮ و ﺗﻮﺳﻌﻪ آﺗﯽ در دوره ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ و ﺗﺎ ﺗﻬﯿﻪ ﻃﺮح ﻣﺬﮐﻮر در ﻃﺮح ﻫﺎدي ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻘﺮرات ﺷﻬﺮﺳﺎزي در آن ﻻزم‌اﻻﺟﺮا ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺷﻬﺮداريﻫﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﺟﺮاي ﻃﺮحﻫﺎي ﻋﻤﺮاﻧﯽ از ﺟﻤﻠﻪ اﺣﺪاث و ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻌﺎﺑﺮ و ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺧﺪﻣﺎت ﺷﻬﺮي و ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت زﯾﺮﺑﻨﺎﯾﯽ در ﭼﺎرﭼﻮب وﻇﺎﯾﻒ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺧﻮد ﮐﻨﺘﺮل و ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ اﺣﺪاث ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت و ﺳﺎﯾﺮ اﻗﺪاﻣﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﻋﻤﺮان در داﺧﻞ ﻣﺤﺪوده ﺷﻬﺮ را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارﻧﺪ».

ﺗﺒﺼﺮه 1: ﻣﺤﺪوده ﺷﻬﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ از روﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه‌اﻧﺪ، ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي آن، ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﯾﺎ ﻫﺎدي ﺷﻬﺮي ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻤﺎن ﻣﺤﺪوده ﻃﺮح ﻫﺎدي روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.

ب- ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮ: ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﺎده (2) ﻫﻤﺎن ﻗﺎﻧﻮن، ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻗﺴﻤﺘﯽ از اراﺿﯽ ﺑﻼﻓﺼﻞ ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﻣﺤﺪوده ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﻧﻈﺎرت و ﮐﻨﺘﺮل ﺷﻬﺮداري در آن ﺿﺮورت دارد و از ﻣﺮز ﺗﻘﺴﯿﻤﺎت ﮐﺸﻮري ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن و ﺑﺨﺶ ﻣﺮﺑﻮط ﺗﺠﺎوز ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ. ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻔﻆ اراﺿﯽ ﻻزم و ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻮزون ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ اوﻟﻮﯾﺖ ﺣﻔﻆ اراﺿﯽ ﮐﺸﺎورزي، ﺑﺎﻏﺎت و ﺟﻨﮕﻞﻫﺎ، ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮاي اﺣﺪاث ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت در داﺧﻞ ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮ ﺗﻨﻬﺎ در ﭼﺎرﭼﻮب ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻘﺮرات ﻣﺼﻮب ﻃﺮحﻫﺎي ﺟﺎﻣﻊ و ﻫﺎدي اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.

 ج- ﻣﺤﺪوده روﺳﺘﺎ: ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﻣﺎده (3) ﻫﻤﺎن ﻗﺎﻧﻮن ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻣﺤﺪودهاي ﺷﺎﻣﻞ ﺑﺎﻓﺖ ﻣﻮﺟﻮد روﺳﺘﺎ و ﮔﺴﺘﺮش آﺗﯽ آن در دوره ﻃﺮح ﻫﺎدي روﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ ﻣﺼﻮﺑﺎت ﻃﺮحﻫﺎي ﺑﺎﻻدﺳﺖ ﺗﻬﯿﻪ و ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻣﺮﺟﻊ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽرﺳﺪ. دﻫﯿﺎريﻫﺎ ﮐﻨﺘﺮل و ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ اﺣﺪاث ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز در داﺧﻞ ﻣﺤﺪوده را ﻋﻬﺪه‌دار ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد.

ﺗﺒﺼﺮه 2: روﺳﺘﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﻫﺎ واﻗﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻃﺮح ﻫﺎدي روﺳﺘﺎﯾﯽ داراي ﻣﺤﺪوده و ﺣﺮﯾﻢ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻮده و ﺷﻬﺮداري ﺷﻬﺮ ﻣﺠﺎور ﺣﻖ دﺧﺎﻟﺖ در ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز و ﺳﺎﯾﺮ اﻣﻮر روﺳﺘﺎ را ﻧﺪارد.

ﺗﺒﺼﺮه 3: روﺳﺘﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻃﺮحﻫﺎي ﻣﺼﻮب ﺟﺎﻣﻊ و ﻫﺎدي در داﺧﻞ ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﻫﺎ واﻗﻊ ﺷﻮﻧﺪ در ﺻﻮرت رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺷﻬﺮ ﺷﺪن، ﺷﻬﺮ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﺪه و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻨﻔﺼﻞ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﯾﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪ از ﻧﻮاﺣﯽ ﯾﺎ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﻬﺮ اﺻﻠﯽ ﺗﻠﻘﯽ و اداره ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮحﻫﺎي ﺟﺎﻣﻊ و ﺗﻔﺼﯿﻠﯽ ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻘﺮرات وﯾﮋه ﻣﺘﻀﻤﻦ اﻣﮑﺎن اﺳﺘﻤﺮار ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺗﻬﯿﻪ و ﻣﻼک ﻋﻤﻞ ﻗﺮار ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ.

ﺗﺒﺼﺮه: محدوده روستاهای فاقد طرح هادی، با هماهنگی شورای اسلامی روستا توسط بنیاد مسکن انقلاب اﺳﻼﻣﯽ در ﻗﺎﻟﺐ ﺑﺎﻓﺖ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ روﺳﺘﺎ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮔﺮدﯾﺪه و ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻣﺮاﺟﻊ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ در اﺳﺘﺎن می‌رسد.

د- ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﺷﻬﺮ: ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻨﺪ (2) از ﻣﺎده (1) ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﺎم وزارت آﺑﺎداﻧﯽ و ﻣﺴﮑﻦ ﺑﻪ وزارت ﻣﺴﮑﻦ و ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﺗﻌﯿﯿﻦ وﻇﺎﯾﻒ آن، ﻣﺼﻮب 16 ﺗﯿﺮ 1353 ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ:

 «ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﺷﻬﺮ ﻋﺒﺎرت از ﻃﺮح ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻔﺎده از اراﺿﯽ و ﻣﻨﻄﻘﻪﺑﻨﺪي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺣﻮزهﻫﺎي ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ، ﺻﻨﻌﺘﯽ، ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ، اداري و ﮐﺸﺎورزي، ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت و ﺗﺠﻬﯿﺰات و ﺗﺴﻬﯿﻼت ﺷﻬﺮي و ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺷﻬﺮي، ﺧﻄﻮط ﮐﻠﯽ ارﺗﺒﺎﻃﯽ و ﻣﺤﻞ ﻣﺮاﮐﺰ و اﻧﺘﻬﺎي ﺧﻂ (ﺗﺮﻣﯿﻨﺎل) و ﻓﺮودﮔﺎهﻫﺎ و ﺑﻨﺎدر و ﺳﻄﺢ ﻻزم ﺑﺮاي ایجاد تأسیسات و تجهیزات و تسهیلات عمومی مناطق نوسازی، بهسازی و اولویت‌های مربوط به آن تعیین می‌شود و ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻘﺮرات ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮐﻠﯿﻪ ﻣﻮارد ﻓﻮق و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺿﻮاﺑﻂ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺑﻨﺎ و ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻣﻨﺎﻇﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﺗﻬﯿﻪ و ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﮔﺮدد. ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﺷﻬﺮ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺿﺮورت، ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد».

ه– ﻃﺮح ﻫﺎدي ﺷﻬﺮ: اﯾﻦ ﻃﺮح ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﻨﺪرج در ﺑﻨﺪ (4) ﻣﺎده (1) ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﺎم وزارت آﺑﺎداﻧﯽ و ﻣﺴﮑﻦ ﺑﻪ وزارت ﻣﺴﮑﻦ و ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﺗﻌﯿﯿﻦ وﻇﺎﯾﻒ آن ﻣﺼﻮب 1353 ﻋﺒﺎرت از ﻃﺮﺣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺟﻬﺖ ﮔﺴﺘﺮش آﺗﯽ ﺷﻬﺮ و ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻔﺎده از زﻣﯿﻦﻫﺎي ﺷﻬﺮي ﺑﺮاي ﻋﻤﻠﮑﺮدﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﺣﺎد و ﻓﻮري ﺷﻬﺮ و اراﺋﻪ راهﺣﻞﻫﺎي ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت و ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺷﻬﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ داراي ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد.

و- ﻃﺮح ﺗﻔﺼﯿﻠﯽ: ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻨﺪ (3) از ﻣﺎده (1) ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﺎم وزارت آﺑﺎداﻧﯽ و ﻣﺴﮑﻦ ﺑﻪ وزارت ﻣﺴﮑﻦ و ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﺗﻌﯿﯿﻦ وﻇﺎﯾﻒ آن ﻣﺼﻮب ﺳﺎل 1353 ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮراي ﻣﻠﯽ ﻃﺮﺣﯽ اﺳﺖ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎ و ﺿﻮاﺑﻂ ﮐﻠﯽ ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ ﺷﻬﺮ ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻔﺎده از زﻣﯿﻦﻫﺎي ﺷﻬﺮي در ﺳﻄﺢ ﻣﺤﻼت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻬﺮ و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ و ﻣﺴﺎﺣﺖ دﻗﯿﻖ زﻣﯿﻦ ﺑﺮاي ﻫﺮﯾﮏ از آﻧﻬﺎ و وﺿﻊ دﻗﯿﻖ و ﺗﻔﺼﯿﻠﯽ ﺷﺒﮑﻪ ﻋﺒﻮر و ﻣﺮور و ﻣﯿﺰان و ﺗﺮاﮐﻢ ﺟﻤﻌﯿﺖ و ﺗﺮاﮐﻢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ در واﺣﺪﻫﺎي ﺷﻬﺮي و اوﻟﻮﯾﺖﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﻬﺴﺎزي و ﻧﻮﺳﺎزي و ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼت ﺷﻬﺮي و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﮐﻠﯿﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻬﺮي در آن ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮد و ﻧﻘﺸﻪﻫﺎ و ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﺪارک ﺛﺒﺘﯽ تهیه و ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﮔﺮدد.

ز- ﻃﺮح ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﻋﻤﺮان (ﺟﺎﻣﻊ) ﻧﺎﺣﯿﻪاي: اﯾﻦ ﻃﺮح در اﺟﺮاي وﻇﺎﯾﻒ ﻣﺤﻮل ﺷﺪه در ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﺎم وزارت آﺑﺎداﻧﯽ و ﻣﺴﮑﻦ ﺑﻪ وزارت ﻣﺴﮑﻦ و ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﺗﻌﯿﯿﻦ وﻇﺎﯾﻒ آن ﻣﺼﻮب ﺳﺎل 1353 و ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎره 70971/ت407ﻫـ ﻣﻮرخ 1373/11/5 ﻫﯿﺄت وزﯾﺮان، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﺪوﯾﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎ و اراﯾﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎ در زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺪاﯾﺖ و ﮐﻨﺘﺮل ﺗﻮﺳﻌﻪ و اﺳﺘﻘﺮار ﻣﻄﻠﻮب ﻣﺮاﮐﺰ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ، ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺣﻔﺎﻇﺘﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻮزﯾﻊ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺧﺪﻣﺎت ﺑﺮاي ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺷﻬﺮﻫﺎ و روﺳﺘﺎﻫﺎ در ﯾﮏ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﻫﻤﮕﻦ ﺑﻮده و از ﻧﻈﺮ اﻗﺘﺼﺎدي، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﮐﺎﻟﺒﺪي داراي ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﻓﻌﺎل ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد.

ح- ﻃﺮح ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻬﺮي: ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻨﺪ(4) ﻣﺎده (1) آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺤﻮه ﺑﺮرﺳﯽ و ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻃﺮحﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﻋﻤﺮان ﻣﺤﻠﯽ، ناحیه‌ای، ﻣﻨﻄﻘﻪاي و ﻣﻠﯽ و ﻣﻘﺮرات ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﻣﻌﻤﺎري ﮐﺸﻮر ﻃﺮﺣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ و ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻃﺮاف آﻧﻬﺎ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ ﻣﺤﺪوده‌اي اﺳﺖ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﻣﺮﮐﺰي و ﺣﺪاﻗﻞ دو ﺷﻬﺮ ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ و ﻧﻮاﺣﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﺎﺑﯿﻦ آﻧﻬﺎ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ آن ﺑﺎ ﺷﻬﺮ ﻣﺮﮐﺰي داراي ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ اﻗﺘﺼﺎدي، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﺑﻮده و ﻻزم اﺳﺖ ﺗﺤﺖ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ط- ﻃﺮح ﺷﻬﺮکﻫﺎي ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ: ﻃﺮﺣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﺟﺪﯾﺪ در ﺧﺎرج از ﻣﺤﺪوده ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ و ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻂ و ﺿﻮاﺑﻂ ﻣﻨﺪرج در ﺑﻨﺪ (اﻟﻒ) ﻣﺎده (2) آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﺳﺘﻔﺎده از اراﺿﯽ و اﺣﺪاث ﺑﻨﺎ و ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت در ﺧﺎرج از ﻣﺤﺪوده ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ و ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﺼﻮب ﺳﺎل 1355 ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد.

 ي- ﮐﺎرﺑﺮي اراﺿﯽ ﺷﻬﺮ: ﺑﺮاﺑﺮ اﺑﻼﻏﯿﻪ ﺷﻤﺎره 300/310/17970 ﻣﻮرخ 89/3/26 ﺷﻮراﯾﻌﺎﻟﯽ ﺷﻬﺮﺳﺎزي و معماری ایران کاربرای اراضی محدوده شهر شامل ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ، آﻣﻮزش ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت و ﻓﻨﺎوري، آﻣﻮزﺷﯽ، اداري و اﻧﺘﻈﺎﻣﯽ، تجاری – خدماتی (انتفاعی و غیرانتفاعی)، ورزشی، درمانی، فرهنگی – هنری، پارک و فضای سبز، تجهیزات شهری، تاسیسات شهری، حمل و نقل و انبارداری، نظامی، باغات و کشاورزی، میراث تاریخی، طبیعی، تفریحی و ﺗﻮرﯾﺴﺘﯽ و ﺣﺮﯾﻢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

 ک- ﻃﺮح ﻫﺎدي روﺳﺘﺎ: ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻨﺪ (9) ﻣﺎده ﯾﮏ آﯾﯿﻦ‌ﻧﺎﻣﻪ ﻧﺤﻮه ﺑﺮرﺳﯽ و ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻃﺮحﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﻋﻤﺮان ﻣﺤﻠﯽ، ﻧﺎﺣﯿﻪاي، ﻣﻨﻄﻘﻪاي و ﻣﻠﯽ و ﻣﻘﺮرات ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﻣﻌﻤﺎري ﮐﺸﻮر ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺼﻮﯾﺐ‌ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎره 55873 ت 21414 ه ﻣﻮرخ 1387/10/20 ﻫﯿﺌﺖ وزﯾﺮان ﻋﺒﺎرت از ﻃﺮﺣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺿﻤﻦ ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ و اﺻﻼح ﺑﺎﻓﺖ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﯿﺰان وﻣﮑﺎن ﮔﺴﺘﺮش آﺗﯽ و ﻧﺤﻮه اﺳﺘﻔﺎده از زﻣﯿﻦ برای عملکردهای ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﻗﺒﯿﻞ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ، ﺗﻮﻟﯿﺪي، ﺗﺠﺎري و ﮐﺸﺎورزي و ﺗﺄﺳﯿﺴﺎت و ﺗﺠﻬﯿﺰات و ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪيﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ روﺳﺘﺎﯾﯽ را ﺣﺴﺐ ﻣﻮرد در ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺼﻮﺑﺎت ﻃﺮحﻫﺎي ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻓﻀﺎ و ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎهﻫﺎي روﺳﺘﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﻃﺮحﻫﺎي ﺟﺎﻣﻊ ﻧﺎﺣﯿﻪاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ.

 ل- ﮐﺎرﺑﺮي اراﺿﯽ روﺳﺘﺎ: ﻋﺒﺎرت است از کاربرد یا استفاده‌ای که از یک قطعه زمین، محدوده و یا فضای مشخص ﺻﻮرت ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﻋﻤﺪه ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺗﻬﯿﻪ و اﺟﺮاي ﻃﺮح ﻫﺎدي روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار می‌گیرد، شامل کاربری مسکونی، تجاری، آموزشی، درمانی، فرهنگی، اداری، انتظامی، مذهبی، تأسیسات و تجهیزات روستایی، ورزشی، صنعتی و کارگاهی، زراعی، باغات، دامداری و بایر می‌باشد.

 م- ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎه: ﮐﻠﯿﻪ ﺷﻬﺮﻫﺎ، روﺳﺘﺎﻫﺎ، ﺷﻬﺮکﻫﺎي ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ و ﻣﺠﺘﻤﻊﻫﺎي ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ﮐﻪ داراي ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﯿﺴﺖ ﺧﺎﻧﻮار ﺳﺎﮐﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻼک ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺧﺎﻧﻮار، آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺮﺷﻤﺎري ﻣﺮﮐﺰ آﻣﺎر اﯾﺮان ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

تبصر 5: برای شهرک‌های مسکونی و مجتمع‌های مسکونی حسب موقعیت قرارگیری در خارج حریم شهر و محدوده روستا، فواصل شهر یا روستا باتوجه به موقعیت وقوع آنها مدنظر قرار گیرد.

ن- ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺮاﮐﺰ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ: ﺷﺎﻣﻞ ﺳﮑﻮﻧﺘﮕﺎهﻫﺎي ﺑﺎ جمعیت کمتر از 20 خانوار، مدرسه، دانشگاه، بیمارستان، درﻣﺎﻧﮕﺎه، ﭘﺎدﮔﺎن، ﻧﺪاﻣﺘﮕﺎه ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ و داﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﯽﮔﺮدد.

س- ﭘﻬﻨﻪﻫﺎي ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮ: ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﻣﺼﻮﺑﻪ300/59669 ﻣﻮرخ 1395/11/27 ﺷﻮراﯾﻌﺎﻟﯽ ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﻣﻌﻤﺎري ﭘﻬﻨﻪﻫﺎي ﭘﻨﺠﮕﺎﻧﻪ ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎم ﯾﺎ ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﻮارد زﯾﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد:

1- ﭘﻬﻨﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ: ﭘﻬﻨﻪاي اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ وﺿﻌﯿﺖ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﻮﺟﻮد و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از دﺧﻞ و ﺗﺼﺮف در آن اﺳﺖ و ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭼﻬﺎرﮔﺎﻧﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ، ﻣﺤﺪودهﻫﺎي آب ﺧﻮان و ﺳﻔﺮهﻫﺎي آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ، ﺟﻨﮕﻞ و اراﺿﯽ ﺟﻨﮕﻠﯽ، ﻋﺮﺻﻪﻫﺎ و ﺣﺮاﯾﻢ آﺛﺎر ﺑﺎ ارزش ﺗﺎرﯾﺨﯽ، ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺛﺒﺘﯽ و ارزﺷﻤﻨﺪ و ﺳﺎﯾﺮ عرصه‌هایی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ دﻟﯿﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ از آﻧﻬﺎ ﺿﺮوري اﺳﺖ.

2- ﭘﻬﻨﻪﮐﺸﺎورزي: ﭘﻬﻨﻪاي اﺳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﻋﺮﺻﻪﻫﺎي ﺑﺎﻏﯽ، زراﻋﯽ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺤﺼﻮﻻت ﮐﺸﺎورزي.

3- ﭘﻬﻨﻪ ﻣﺮاﺗﻊ: ﭘﻬﻨﻪاي اﺳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺮاﺗﻊ درﺟﻪ ﯾﮏ، دو و ﺳﻪ.

4- ﭘﻬﻨﻪ ﻃﺒﯿﻌﯽ: ﭘﻬﻨﻪاي اﺳﺖ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﺮﺻﻪﻫﺎي ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻓﺎﻗﺪ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺮﺗﻌﯽ و ﺟﻨﮕﻠﯽ.

5- ﭘﻬﻨﻪ ﺳﻄﻮح آﺑﯽ: (ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ) ﻧﻈﯿﺮ درﯾﺎﭼﻪﻫﺎ، ﺗﺎﻻبﻫﺎ، رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎ و ﻣﺴﯿﻞﻫﺎ، ﻣﺨﺎزن ﺳﺪﻫﺎ و ﺣﺮاﯾﻢ ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ آﻧﻬﺎ و ﻏﯿﺮه.

س– ﻣﺠﺘﻤﻊﻫﺎي صنفی: برابر ماده یک آئین‌نامه نحوه ایجاد مجتمع‌های صنفی (موضوع مصوبه شماره 120308/ت 39725ک مورخ 1387/07/17 وزیران عضو کارگروه حل مشکلات اصناف) مکانی است دارای محدوده و مساحت معین با امکانات زیربنایی و خدمات ضروری برای استقرار مجموعه‌ای از واحدهای صنفی آلاینده، عمده‌فروشی‌ها و مانند آنها.

ع- ﺣﺮﯾﻢ ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ آبﻫﺎي ﺳﻄﺤﯽ: ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﻣﺎده ﯾﮏ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ و ﺣﺮﯾﻢ رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎ، انهار، مسیل‌ها، مرداب‌ها، برکه‌های طبیعی و شبکه‌های آبرسانی، آبیاری و زهکشی (موضوع تصویب‌نامه شماره 36046ت23687ه ﻣﻮرخ 1379/08/16 و اﺻﻼﺣﯿﻪ ﺑﻌﺪي آن ﺑﻪ ﺷﻤﺎره /58977ت29101/ ﻣﻮرخ 1382/12/18ﻫﯿﺎت وزﯾﺮان) ﺣﺮﯾﻢ ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ و ﻣﻨﺎﺑﻊ آبﻫﺎي ﺳﻄﺤﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺒﯿﯿﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ:

– رودﺧﺎﻧﻪ: ﻣﺠﺮاﯾﯽ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ آب ﺑﻪ ﻃﻮر داﯾﻢ ﯾﺎ ﻓﺼﻠﯽ در آن ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

– ﻧﻬﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ: ﻣﺠﺮاﯾﯽ ﮐﻪ آب ﺑﻪ ﻃﻮر داﯾﻢ ﯾﺎ ﻓﺼﻠﯽ در آن ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺘﻪ و داراي ﺣﻮﺿﻪ آﺑﺮﯾﺰ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

– ﻧﻬﺮ ﺳﻨﺘﯽ: ﻣﺠﺮاي آﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ اﺷﺨﺎص ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻏﯿﺮ ﻣﺪرن اﺣﺪاث ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ.

– ﻣﺮداب: زﻣﯿﻦ ﺑﺎﺗﻼﻗﯽ، ﻣﺴﻄﺢ و ﭘﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ داراي ﯾﮏ ﯾﺎ ﺗﻌﺪادي آﺑﺮاﻫﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻣﺪ ﺑﺰرگ درﯾﺎ زﯾﺮ آب رود، ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اراﺿﯽﭘﺴﺘﯽ ﮐﻪ در ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻏﯿﺮ ﺳﺎﺣﻠﯽ در ﻓﺼﻮل ﺑﺎرﻧﺪﮔﯽ و ﺳﯿﻼب ﻏﺮﻗﺎب ﺷﺪه و ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﺗﻤﺎم ﺳﺎل ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺗﻼﻗﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

– ﺑﺮﮐﻪ: اراﺿﯽ ﭘﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺛﺮ ﺟﺮﯾﺎن ﺳﻄﺤﯽ و زﯾﺮ زﻣﯿﻨﯽ آب در آﻧﻬﺎ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه و ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ.

– ﻣﺴﯿﻞ ﻣﺘﺮوک : ﻣﺠﺮاﯾﯽ ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﯾﺎ ﻏﯿﺮﻃﺒﯿﻌﯽ، اﻣﮑﺎن ﺣﺪوث ﺳﯿﻼب در آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

– ﺷﺒﮑﻪﻫﺎي آﺑﯿﺎري و زﻫﮑﺸﯽ و ﮐﺎﻧﺎلﻫﺎ: ﻣﺠﺎري ﻣﺴﺘﺤﺪﺛﻪاي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر آﺑﺮﺳﺎﻧﯽ، ﺳﺎﻟﻢﺳﺎزي اراﺿﯽ و ﯾﺎ

اﻧﺘﻘﺎل آب اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮد.

– ﺑﺴﺘﺮ : آن ﻗﺴﻤﺖ از رودﺧﺎﻧﻪ، ﻧﻬﺮ ﯾﺎ ﻣﺴﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻣﺤﻞ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آﻣﺎر ﻫﯿﺪروﻟﻮژﯾﮏ و داﻏﺎب و ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻃﻐﯿﺎن ﺑﺎ دوره ﺑﺮﮔﺸﺖ 25ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ وزارت ﻧﯿﺮو ﯾﺎ شرکت‌های آب ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮد.

– ﺣﺮﯾﻢ: آن ﻗﺴﻤﺖ از اراﺿﯽ اﻃﺮاف رودﺧﺎﻧﻪ، ﻣﺴﯿﻞ، ﻧﻬﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﯾﺎ ﺳﻨﺘﯽ، ﻣﺮداب و ﺑﺮﮐﻪ ﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﺑﺴﺘﺮ ﻗﺮاردارد و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﻖ ارﺗﻔﺎق ﺑﺮاي ﮐﻤﺎل اﻧﺘﻔﺎع و ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﻤﯽ و ﮐﯿﻔﯽ آﻧﻬﺎ ﻻزم اﺳﺖ و ﻃﺒﻖ ﻣﻘﺮرات اﯾﻦ آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﺗﻮﺳﻂ وزارت ﻧﯿﺮو ﯾﺎ شرکت‌های آب ﻣﻨﻄﻘﻪاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺮدد.

 حریم کمی انهار طبیعی، رودخانه‌ها و مسیل‌ها (اعم از اینکه آب دائم یا فصلی داشته باشند) و مرداب‌ها و برکه‌های ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺮاي ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻻﯾﺮوﺑﯽ و ﺑﻬﺮهﺑﺮداري، از ﯾﮏ ﺗﺎ ﺑﯿﺴﺖ ﻣﺘﺮ و ﺑﺮاي ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﯿﻔﯽ آب رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎ، اﻧﻬﺎر ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﺑﺮﮐﻪﻫﺎي ﺗﺄﻣﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه آب ﺷﺮب ﻣﻘﻄﻮﻋﺎً ﯾﮑﺼﺪ و ﭘﻨﺠﺎه ﻣﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪﺑﻮد.

 ف- ﺣﺮﯾﻢ کیفی آب‌های زیرزمینی: عبارت است از تعیین محدوده‌ها یا حریم‌های حفاظت کیفی در ﭼﻨـﺪﯾﻦ ﺳـﻄﺢ ﺑـﺮاي ﻣﻨـﺎﺑﻊ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آﻻﯾﻨﺪهﻫﺎي ﻧﺎﺷﯽ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﮐﺪام از ﺳﻄﻮح ﺣﺮﯾﻢ ﮐﯿﻔﯽ, ﻣﺤﺪودﯾﺖﻫـﺎ و ﺗﻐﯿﯿـﺮات ﺧـﺎص ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي اﻧﺴﺎﻧﯽ وﺿﻊ ﻣﯽﮔﺮدد. ﻏﺎﻟﺒـﺎً اﺻـﻄﻼح «آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ» را ﺑﻪ آبﻫﺎي زﯾﺮ ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﭼﺎه، ﭼﺸﻤﻪ و ﻗﻨﺎت اﺳﺖ، ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ. این گونه آبﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘـﺮ در اﻋﻤﺎق 50 ﺗﺎ 100 ﻣﺘﺮي زﻣﯿﻦ اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪه و در اﻋﻤﺎق ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻓﺸﺎر زﯾﺎد، ﻣﺴﺪود ﺷﺪن ﺧﻠﻞ و ﻓﺮج ﻣﺰﺑﻮر اﺛـﺮي از آﻧﻬﺎ دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد. (دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺣﺮﯾﻢ ﮐﯿﻔﯽ آبﻫﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره 92/18919 ﻣﻮرخ 1392/03/05 ﻣﻌﺎون ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي و ﻧﻈﺎرت راﻫﺒﺮدي رﯾﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮري).

– آﺑﺨﻮان ﯾﺎ ﺳﻔﺮه آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ: ﻻﯾﻪﻫﺎﯾﯽ از ﺧﺎک و ﺳﻨـﮓ داراي ﺧﻠﻞ، ﻓﺮج و ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ در مخروط افکنه‌های ﮐﻮﻫﭙﺎﯾﻪاي و دﺷﺖﻫﺎي آﺑﺮﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ذﺧﯿﺮهﺳﺎزي آبﻫﺎي ﻣﺎزاد ﺳﻄﺤﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻃﺒﯿﻌﯽ ﯾﺎ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﺟﻬﺖ اﺳﺘﻔﺎدهﻫﺎي ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﯾﺎ درازﻣﺪت ﺑﻌﺪي در آﻧﻬﺎ وﺟﻮد دارد.

– دﺷﺖ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ: دﺷﺘﯽ ﮐﻪ در آن ﺑﻬﺮهﺑﺮداري از ﻣﻨﺎﺑﻊ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﯿﺶ از ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ ﺗﺠﺪﯾﺪﭘﺬﯾﺮﺑﻮده ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺖ ﺳﻄﺢ آب در آن دﺷﺖ ﮔﺮدﯾﺪه و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻃﺒﯿﻌﯽ اﻣﮑﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ ﺗﻌﺎدل وﺟﻮد ﻧﺪارد.

ـ دﺷﺖ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺑﺤﺮاﻧﯽ: دﺷﺖ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪاي ﮐﻪ در آن، ﺳﻄﺢ آب ﺳﻔﺮه زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﯾﺎ ﮐﯿﻔﯿﺖ آب آﺑﺨﻮان ﺑﻪ ﻃﻮر مستمر افت دارد (ضوابط ایجاد تعادل بین منابع و مصارف آب، موضوع مصوبه شماره 85166/ت35378ه مورخ 1387/05/29 هیئت وزیران).

ص- ﻣﻨﺎﻃﻖ ﭼﻬﺎرﮔﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻣﺎن: ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﻨﺪ اﻟﻒ ﻣﺎده (3) ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻔﺎﻇﺖ و ﺑﻬﺴﺎزي ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ ﻣﺼﻮب ﺧﺮداد 1353 ﺷﺎﻣﻞ ﭘﺎرک ﻣﻠﯽ، اﺛﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﻠﯽ، ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺷﺪه، و ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺣﺪود اﯾﻦ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺷﻮراﯾﻌﺎﻟﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﺒﺼﺮه 6: ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻓﻮق زﯾﺴﺘﮕﺎهﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﺑﺎرز ﺑﺎ ﻋﻨﻮان «ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺷﮑﺎر ﻣﻤﻨﻮع» ﻧﯿﺰ ﺗﺤﺖ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﮑﺎر در آن ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺪت 3 ﺗﺎ 5 ﺳﺎل ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﺎﻫﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﻤﻨﻮع ﻣﯽﺷﻮد و در ﺻﻮرت اﺣﯿﺎ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ارﺗﻘﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺷﺪه را دارﻧﺪ.

ق- ﺗﺎﻻب: ﺑﻨﺪ ج ﻣﺎده ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮن اراﺿﯽ ﻣﺴﺘﺤﺪث و ﺳﺎﺣﻠﯽ ﻣﺼﻮب 1354 ﺗﺎﻻب را اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ: «ﺗﺎﻻب اﻋﻢ اﺳﺖ از اراﺿﯽ ﻣﺮداب، ﺑﺎﺗﻼق ﯾﺎ آبﺑﻨﺪان ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﺳﻄﺢ آن در ﺣﺪاﮐﺜﺮ ارﺗﻔﺎع آب از ﭘﻨﺞ ﻫﮑﺘﺎر ﮐﻤﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ». در ﮐﻨﻮاﻧﺴﯿﻮن راﻣﺴﺮ 1971 ﮐﻪ ﻃﺒﯿﻌﺘﺎً اﯾﺮان ﻧﯿﺰ ﺟﺰو آن اﺳﺖ ﺗﺎﻻب ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪه است: «تالاب‌ها شامل مرداب‌ها و باتلاق‌ها و لجن‌زارها یا آب‌های طبیعی یا مصنوعی اعم از دائمی یا موقت ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ آبﻫﺎي ﺷﯿﺮﯾﻦ، ﺗﻠﺦ ﯾﺎ ﺷﻮر در آن ﺑﻪ ﺻﻮرت راﮐﺪ ﯾﺎ ﺟﺎري ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد، از آن ﺟﻤﻠﻪ اﺳﺖ آبﻫﺎي درﯾﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﻖ آنﻫﺎ در ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺟﺰر از ﺷﺶ ﻣﺘﺮ ﺗﺠﺎوز ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ».

ر- ﻣﺼﺐ: ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ورود رود ﺑﻪ درﯾﺎﭼﻪ، درﯾﺎ ﯾﺎ ﺑﺎﺗﻼق در رﯾﮕﺰار، دﻫﺎﻧﻪ رود ﯾﺎ ﻣﺼﺐ ﮔﻮﯾﻨﺪ. ﻣﺼﺐﻫﺎ ﻣﺤﻞ ﺗﻼﻗﯽ آبﻫﺎي ﺷﯿﺮﯾﻦ و آبﻫﺎي ﺷﻮر ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ش- ﺧﻮر: توده‌ای نیمه محصور از آب‌های ساحلی در مکانی که آب دریا با آب‌های شیرین مخلوط و رقیق ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻪ ﺑﯿﺎن دﯾﮕﺮ ﻣﺪﺧﻞ ﻗﯿﻒ ﻣﺎﻧﻨﺪ ورودي رودﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ درﯾﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺑﺎﻻ آﻣﺪن ﺳﻄﺢ درﯾﺎ ﯾﺎ ﻓﺮوﻧﺸﯿﻨﯽ زﻣﯿﻦ ﺳﯿﻼﺑﯽ دﻫﺎﻧﻪ رودﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده 2- اﺣﺪاث، ﺑﻬﺮهﺑﺮداري واﺣﺪﻫﺎي ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ و ﻃﺮحﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ آﺗﯽ آﻧﻬﺎ ﻣﻨﻮط ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﺿﻮاﺑﻂ و اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده 3- واﺣﺪﻫﺎي ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﻣﻨﺪرج در ﺟﺪول ﺷﻤﺎره (2) ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺳﻄﺢ آﻻﯾﻨﺪﮔﯽ و ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ در ردهﻫﺎي ذﯾﻞ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.

رده 1- واﺣﺪﻫﺎي اﯾﻦ ردهﻫﺎ اﺟﺎزه دارﻧﺪ داﺧﻞ ﻣﺤﺪوده ﺷﻬﺮ و روﺳﺘﺎ در ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎي ﻣﺠﺎز ﺷﻬﺮي و روﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﻄﺎﺑﻖ «ﺑﻨﺪ ي و ل ﻣﺎده ﯾﮏ» اﯾﻦ ﺿﻮاﺑﻂ، ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻓﻮاﺻﻞ از ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺮح ﻣﻨﺪرج در ﺟﺪول ﺷﻤﺎره (1) اﺳﺘﻘﺮار ﯾﺎﺑﻨﺪ.

رده ﻫﺎي 2 و 3- واﺣﺪﻫﺎي اﯾﻦ ردهﻫﺎ اﺟﺎزه دارﻧﺪ در ﻣﺤﺪودهﻫﺎي ﻣﺠﺎز و ﻣﺸﺮوط ﭘﻬﻨﻪﻫﺎي ﭘﻨﺠﮕﺎﻧﻪ ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻔﺎد ﻃﺮح ﺟﺎﻣﻊ و ﺳﻨﺪ ﭘﻬﻨﻪﺑﻨﺪي ﺣﺮﯾﻢ و ﯾﺎ ﻣﺠﺘﻤﻊﻫﺎي ﺻﻨﻔﯽ در ﺧﺎرج از ﻣﺤﺪوده ﻣﺼﻮب ﺷﻬﺮﻫﺎ و روﺳﺘﺎﻫﺎ ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻓﻮاﺻﻞ از ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺮح ﺟﺪول ﺷﻤﺎره (1) ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﻮﻧﺪ.

تبصره 1: مرجع استعلام در خصوص طرح‌های جامع شهری و محدوده‌های مجاز یا مشروط جهت استقرار ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﺗﻮﻟﯿﺪي، ﺻﻨﻌﺘﯽ و ﯾﺎ ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ، دﺑﯿﺮﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮراﯾﻌﺎﻟﯽ ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﻣﻌﻤﺎري، اداره ﮐﻞ راه و ﺷﻬﺮﺳﺎزي اﺳﺘﺎن و در ﻣﻮرد ﻃﺮحﻫﺎي ﻫﺎدي روﺳﺘﺎﯾﯽ، ﺑﻨﯿﺎد ﻣﺴﮑﻦ اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ اﺳﺘﺎن ﻣﺤﻞ اﺟﺮاي ﻃﺮح ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﺒﺼﺮه 2: اوﻟﻮﯾﺖ اﻧﺘﻘﺎل و اﺳﺘﻘﺮار در ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻫﺎي ﺻﻨﻔﯽ ﺑﺎ ﺻﻨﻮف آﻻﯾﻨﺪه ﻣﺤﺪوده ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﺸﺨﯿﺺ آلایندگی با سازمان حفاظت محیط زیست می‌باشد. (مستنبط از تبصره ذیل ماده یک آیین‌نامه نحوه ایجاد ﻣﺠﺘﻤﻊﻫﺎي ﺻﻨﻔﯽ).

ﺗﺒﺼﺮه 3: ﻣﯿﺰان اراﺿﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺨﺼﯿﺺ ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﻣﺠﺘﻤﻊﻫﺎي ﺻﻨﻔﯽ در ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از:

اﻟﻒ- ﺗﺎ ﯾﮑﺼﺪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﺪاﮐﺜﺮ 50 ﻫﮑﺘﺎر

ب- ﺑﯿﺶ از ﯾﮑﺼﺪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﺪ اﮐﺜﺮ 100 ﻫﮑﺘﺎر

ج- ﺑﯿﺶ از ﭘﺎﻧﺼﺪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﺪاﮐﺜﺮ 200 ﻫﮑﺘﺎر

د- ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺣﺪاﮐﺜﺮ 250 ﻫﮑﺘﺎر

ﻧﺼﺎب ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه در ﻫﺮ ﺷﻬﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﻄﻌﺎت ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺠﻤﻮع آﻧﻬﺎ از ﺣﺪود ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه، ﺗﺠﺎوز ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ.

ﺗﺒﺼﺮه 4: ﺗﺠﻤﯿﻊ ﺻﻨﻮف در ﻗﺎﻟﺐ ﻣﺠﺘﻤﻊ‌ﻫﺎي ﺻﻨﻔﯽ ﺑﯿﺶ از ﺳﻄﻮح ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه در ﺗﺒﺼﺮه (3) ﺻﺮﻓﺎً در ﺧﺎرج ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﺎ اﺧﺬ ﻣﺠﻮز از ﻣﺒﺎدي ذيرﺑﻂ اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

رده ﻫﺎي 4 و 5- واﺣﺪﻫﺎي اﯾﻦ ردهﻫﺎ ﻣﻠﺰم ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺮار در ﺧﺎرج از ﺣﺮﯾﻢ ﻣﺼﻮب ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﻣﺤﺪوده روﺳﺘﺎﻫﺎ، ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ ﺿﻮاﺑﻂ اﺳﺘﻘﺮار در ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ﻣﻨﺪرج در ﻃﺮحﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ و ﻋﻤﺮان ﻧﺎﺣﯿﻪاي و ﯾﺎ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻬﺮي و در ﺻﻮرت ﻋﺪم وﺟﻮد ﻃﺮحﻫﺎي ﻣﺬﮐﻮر ﻣﺠﺎزﻧﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺒﺼﺮه 2 ﻣﺎده 3 آﯾﯿﻦﻧﺎﻣﻪ ﻧﺼﺎب اراﺿﯽ ﻗﺎﺑﻞ واﮔﺬاري به فعالیت‌های مختلف در خارج از حریم شهرها و روستاها موضوع تصویب‌نامه هیئت وزیران به شماره 79259/ت42849ﻫـ ﻣﻮرخ 1390/4/15 در ﮐﺎرﺑﺮي ﻫﺎي ﻣﺠﺎز، ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻓﻮاﺻﻞ از ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺎرﺑﺮيﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺮح ﺟﺪول ﺷﻤﺎره (1) اﺳﺘﻘﺮار ﯾﺎﺑﻨﺪ.

ﺗﺒﺼﺮه 5: از واﺣﺪﻫﺎي رده ﭼﻬﺎر ﻋﻨﺎوﯾﻦ ستاره‌دار ﻣﻨﺪرج در ﺟﺪول ﺷﻤﺎره (2) ﻣﻠﺰم ﺑﻪ ﺗﻬﯿﻪ ﮔﺰارش ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺿﺮوري اﺳﺖ ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺮح ﺧﺪﻣﺎت ﭘﯿﻮﺳﺖ ﺷﻤﺎره ﯾﮏ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻬﯿﻪ آن اﻗﺪام و ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ درﮐﺎرﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻣﺪﯾﺮﮐﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ اﺳﺘﺎن، و ﻋﻀﻮﯾﺖ ﻣﻌﺎوﻧﯿﻦ ﺗﺨﺼﺼﯽ و رﯾﯿﺲ اداره ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻄﺮح و اﺗﺨﺎد ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮدد.

ادارات ﮐﻞ ﻣﻮﻇﻔﻨﺪ در ﭘﺎﯾﺎن ﻫﺮ ﻓﺼﻞ ﻟﯿﺴﺖ ﭘﺮوژهﻫﺎ و ﻧﺤﻮه اﺟﺮاي ﺗﻌﻬﺪات و ﻣﻼﺣﻈﺎت زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﻨﺪرج در ﻃﺮح ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ را ﺟﻬﺖ ﻧﻈﺎرت ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ارزﯾﺎﺑﯽ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ارﺳﺎل ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.

ﺗﺒﺼﺮه 6: ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﻣﺼﻮﺑﺎت ﺷﻮراﯾﻌﺎﻟﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ واﺣﺪﻫﺎي رده ﭘﻨﺞ ﻣﺸﻤﻮل اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ارزﯾﺎﺑﯽ زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ و ﻣﻠﺰم ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻓﻮاﺻﻞ رده ﭼﻬﺎر ﻣﻨﺪرج در ﺟﺪول ﺷﻤﺎره ﯾﮏ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻀﺎف ﺑﺮ آن ﮐﻤﯿﺘﻪ ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﺠﺎز اﺳﺖ در ﺻﻮرت ﺻﻼﺣﺪﯾﺪ، ﺣﺴﺐ ﻧﻮع ﭘﺮوژه و آﻻﯾﻨﺪﮔﯽ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ، ﻓﻮاﺻﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ را اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ.

ﻣﺎده 4- در راستای حکم ماده 46 قانون توزیع عادلانه مصوب 1361 که اشعار می‌دارد «آلوده ساختمان آب ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ، ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮي و ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از آﻟﻮدﮔﯽ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﺑﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺤﻮل ﻣﯽﺷﻮد»، ﮐﻤﯿﺘﻪ ارزﯾﺎﺑﯽ زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از اﺳﺘﻘﺮار واﺣﺪﻫﺎي آﻻﯾﻨﺪه رده 5 (ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺒﺼﺮه 6 ﻣﺎده 3) روي ﺳﻔﺮهﻫﺎي آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﯾﺎ آﺑﺨﻮانﻫﺎ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ.

ماده 5- اﺳﺘﻘﺮار ﺷﻬﺮکﻫﺎ و ﻧﻮاﺣﯽ ﺻﻨﻌﺘﯽ در ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﺸﻤﻮل ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻘﺮرات ﻣﻨﺪرج در ﻣﺎده 9 ﺿﻮاﺑﻂ اﺳﺘﻘﺮار واﺣﺪ ﻫﺎي ﺗﻮﻟﯿﺪي و ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.

ماده 6- واﺣﺪﻫﺎي رده 1، 2 و 3 ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻓﻮاﺻﻞ ﻣﻨﺪرج در ﺟﺪول ﺷﻤﺎره ﯾﮏ و ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﺗﻨﻮع زﯾﺴﺘﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﻣﺴﺘﺜﻨﯿﺎت ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺷﺪه و ﭘﻨﺎﻫﮕﺎهﻫﺎي ﺣﯿﺎت وﺣﺶ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﻮﻧﺪ.

ﻣﺎده 7- در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻋﻨﻮان واﺣﺪي در ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺟﺪول ﺷﻤﺎره (2) وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﯿﯿﻦ رده، ﺑﺎ ﺗﮑﻤﯿﻞ و ارﺳﺎل ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﺷﻤﺎره دو اﯾﻦ ﺿﻮاﺑﻂ و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺴﺘﻨﺪات ﻻزﻣﻪ، ﻣﻮﺿﻮع در دﻓﺘﺮ ارزﯾﺎﺑﯽ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﺮرﺳﯽ و ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻪ ادارات ﮐﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ اﺳﺘﺎنﻫﺎ اﺑﻼغ ﻣﯽﮔﺮدد.

ﻣﺎده 8- ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ در ﺣﻮزه اﺳﺘﺤﻔﺎﻇﯽ ﺑﺨﺶ، ﻣﮑﺎن دﯾﮕﺮي ﺑﺠﺰ ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد ﺗﻘﺎﺿﺎ ﯾﺎﻓﺖ ﻧﺸﻮد ﻣﺮاﺗﺐ در ﮐﺎرﮔﺮوه ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺒﺼﺮه (5) ﻣﺎده (3) اﯾﻦ ﺿﻮاﺑﻂ ﻣﻄﺮح ﻣﯽﮔﺮدد. ﮐﺎرﮔﺮوه ﻣﺠﺎز اﺳﺖ ﺣﺴﺐ رده ﻣﺘﻌﻠﻘﻪ و رﻋﺎﯾﺖ ﻣﻼﺣﻈﺎت زیست‌محیطی، حداکثر تا 30 (سی) درصد صرفاً فواصل کاربری‌های سکونتگاهی، آموزشی و درمانی را تعدیل نمایند.

ﻣﺎده 9- در راﺳﺘﺎي اﺟﺮاي آﯾﯿﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻨﺪ (ط) ﺗﺒﺼﺮه (6) ﻣﺎده واﺣﺪه ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻮدﺟﻪ ﺳﺎل 1398 ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺼﻮﯾﺐ‌ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻤﺎره 53461/ت 56550ه مورخ 1398/05/02 ﻫﯿﺎت وزﯾﺮان ﺑﺎ ﻫﺪف ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از اﺛﺮات ﻣﺨﺮب ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺘﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﭘﺴﻤﺎﻧﺪ ﺗﻮﻟﯿﺪات ﻣﺼﺮﻓﯽ اﺣﺪاث واﺣﺪ ﻫﺎي ﭘﺴﻤﺎﻧﺪﺳﻮز در ﺧﺎرج ﻣﺤﺪوده و داﺧﻞ ﺣﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﺸﺮوط ﺑﻪ رﻋﺎﯾﺖ ﻓﻮاﺻﻞ رده 3 ﻣﻨﺪرج در ﺟﺪول ﺷﻤﺎره ﯾﮏ و اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ارزﯾﺎﺑﯽ زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده 10- ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ اﺳﺘﻘﺮار ﺻﻨﺎﯾﻊ در ﺷﻌﺎع ﻫﺎي ﻣﻌﯿﻨﻪ ﮐﻼﻧﺸﻬﺮﻫﺎ ﻣﺸﻤﻮل واﺣﺪﻫﺎ و ﻣﺮاﮐﺰ ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ.

ﺗﺒﺼﺮه: اﯾﺠﺎد ﺷﻬﺮکﻫﺎ و ﻧﻮاﺣﯽ ﺻﻨﻌﺘﯽ در ﻣﺤﺪودهﻫﺎي ﻣﺬﮐﻮر ﻣﻨﻮط ﺑﻪ اﺧﺬ ﻣﺠﻮز از ﻫﯿﺎت وزﯾﺮان ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده 11- ادارات ﮐﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ اﺳﺘﺎنﻫﺎ ﻣﮑﻠﻔﻨﺪ ﭘﺎﺳﺦ اﺳﺘﻌﻼﻣﺎت واﺻﻠﻪ را ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻇﺮف ﻣﺪت ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﻪ ﻣﺮﺟﻊ اﺳﺘﻌﻼم اﻋﻼم ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.

ﺗﺒﺼﺮه: ﻣﺪت ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﯾﯽ ﺑﻪ اﺳﺘﻌﻼﻣﺎت واﺣﺪﻫﺎي ﻣﺸﻤﻮل اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ارزﯾﺎﺑﯽ زﯾﺴﺖﻣﺤﯿﻄﯽ ﺣﺪاﮐﺜﺮ دو ﻣﺎه از ﺗﺎرﯾﺦ وﺻﻮل ﮔﺰارﺷﺎت ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده 12- اﻋﺘﺒﺎر ﻣﺠﻮز زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺻﺎدره ﺑﻪ ﻣﺪت ﯾﮏ ﺳﺎل از ﺗﺎرﯾﺦ ﺻﺪور ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در ﺻﻮرت ﻋﺪم ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ در ﻣﻬﻠﺖ ﻣﻘﺮر ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﮐﺎن ﻟﻢ ﯾﮑﻦ ﺗﻠﻘﯽ و اﺳﺘﻌﻼم ﻣﺠﺪد از اداره ﮐﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ اﺳﺘﺎن ﺿﺮوري اﺳﺖ.